Heerlijkheid Gein

Het is opvallend dat hier in Zuidoost onze bestuurlijke Machiavelli, jawel ons aller Emile Jaensch, de bezige bij van dees contreien, in zijn bestuurlijke preken het steeds heeft over 'ondernemers en bewoners' en altijd in die volgorde. Mevr. Dalgliesh draait de volgorde nog fatsoenlijk om zoals het hoort. Daarmee liggen de prioriteiten van beide bestuurders wel een beetje vast. Dhr. Jaensch is zeer actief, daar valt niets op af te dingen. Hoewel... Jaren geleden waren er ook zeer actieve bestuurders en die hebben op gigantische schaal kantoren neergeplempt zodat we nu met een behoorlijk overschot zitten. Miljarden zijn er toen weggegooid. En wie zal dat betalen? Voormalig wethouder Maarten van Poelgeest pleitte een tijd geleden nog voor het afbreken van leegstaande kantoren grotendeels op kosten van de gemeenschap. De stokpaardjes van bestuurders zijn niet altijd in het voordeel van gemeente, stadsdeel en bewoners. De waan van de dag was en is nog steeds privatisering en deregulering. Het gevolg was een crisis waardoor in Europa de armoede is toegenomen en sommige mensen verstoken blijven van noodzakelijke medische hulp. Nog steeds drammen de neoliberalen door met dezelfde dogma's van de neoliberale-catastrofe kerk.

Jammer genoeg is dhr. Jaensch – die totaal geen voeling heeft met het groen in Zuidoost – ook vertegenwoordiger van Zuidoost bij Groengebied Amstelland, waar hij dus uitsluitend de belangen verdedigt van de commercie. Daarvoor wil hij zelfs onze EHS (nu NNN) op het spel zetten. Orchideeën zijn niet veilig bij hem. De vorige kongsi met vooral de PvdA vooraan heeft hem telkens gesteund in zijn boze opzet. Wethouder Ossel zag je nooit op vergaderingen van GGA. Het wordt tijd dat daar een eind aan komt. Als bestemmingsplannen en de EHS geweld aangedaan worden dan moet ingegrepen worden. Het Bijlmerpark is al op een verschrikkelijke manier geruïneerd en geschikt gemaakt voor evenementen. Maar dat volstond niet, ook het Gaasperpark moest eraan geloven.

Mijn WOB beroep bij de bestuursrechter om inzage te krijgen in de financiële opbrengsten voor GGA en het park uit Amsterdam Open Air is jammer genoeg ongegrond verklaard. Een vreemde zaak. Pikant detail in dit geval is dat ik voor de verkeerde rechter stond. De rechtbank Haarlem was niet bevoegd, omdat verweerder GGA in Amstelveen gevestigd is waardoor de bestuursrechter van Amsterdam deze zaak had moeten behandelen. Wat kun je anders doen dan toestemmen met de afhandeling door Haarlem? Anders kost het weer tijd en geld. Feit is dat door de afhandeling van deze kwestie door Recreatie Noord-Holland N.V. die gevestigd is in Haarlem, er een rare constructie is ontstaan. Het wordt zo ook duidelijk dat GGA slechts een onderdeel is van Recreatie N-H N.V. die eigenlijk de 'moedermaatschappij' is. Dat schept bestuurlijke verwarring. Op zijn Amsterdams gezegd: het privé regeert. De schijn van belangenverstrengeling is in dit geval overduidelijk aanwezig. GGA en de N.V. dienen de belangen van Amsterdam Open Air. Slechts een paar ambtenaren/politici zijn betrokken bij het afsluiten van contracten. Dat is vragen om misbruik.

Ik ga natuurlijk in beroep bij de Raad van State over deze zaak. Als het zo zou zijn dat overheidsinstellingen geheime contracten kunnen afsluiten met derden en zelfs bestuurders, raadsleden de cijfers niet mogen inzien, dan leven we niet meer in een democratie en dan hoeven we ook niet meer te gaan stemmen. In elk geval wil ik weten waar we hier in dit landje aan toe zijn. Als geheimhouding de rigueur is dan is belangenverstrengeling de norm en ligt fraude om de hoek. Er zijn al idioten die beweren dat belangenverstrengeling een goede zaak is. Dat klopt, maar dat is enkel een goede zaak voor fraudeurs en corrupte ambtenaren. Ook nevenfuncties van ambtenaren, ook van rechters, kunnen de besluitvorming danig beïnvloeden.

Democratieverhakseling
Klik voor vergroting

Een zaak van nog veel groter belang is het akkoord dat de EU wil sluiten met de VS, TTIP.

KarinSpaink: "In de voorstellen voor TTIP, het nieuwe Trans-Atlantische Handelsverdrag, heeft de Europese Commissie een clausule opgenomen hoe disputen tussen overheden en buitenlandse investeerders moeten worden opgelost. Die zogeheten State Investor Dispute Settlement (ISDS) komt erop neer dat buitenlandse investeerders het recht krijgen om nationaal beleid dat nadelig voor hen uitpakt, aan te vechten en schadevergoeding te eisen indien hun investeringen in de toekomst kunnen worden geschaad. De uitkomst van zulke disputen wordt niet door de rechter bepaald, maar door een arbitragecommissie die in principe onder toezegging van vertrouwelijkheid werkt.

Duitsland heeft aangekondigd deze clausule te willen blokkeren. Geen wonder: Duitsland kreeg met dergelijke claims te maken toen het in 2011 besloot hun kerncentrales te willen afbouwen. ‘Daar komt niks van in,’ verklaarde de Zweedse multinational Vattenfall, ‘en als jullie het tóch doen, eisen wij schadevergoeding.’ Vattenfall had zich namelijk stevig ingekocht in de Duitse kerncentrales, en het besluit zou dus voor inkomstenderving zorgen. Die toekomstige winst moet de Duitse overheid dan zelf maar ophoesten, meende Vattenfall. Hun claim van 3,5 miljard euro ligt al bijna drie jaar bij de Internationale ISDS arbitragecommissie in Washington.

Onder de nieuwe ISDS-regeling vallen meer van dergelijke claims te verwachten. Hopelijk zal Frankrijk zich ook tegen ISDS uitspreken: het land verzet zich sterk tegen fracking – te weten, het opblazen van de aarde op grote diepte om er schaliegas uit te winnen – en vreest dientengevolge allerlei internationale oliebedrijven op zijn dak te krijgen. Burgerrechtenorganisaties vermoeden dat de entertainmentindustrie zich met ISDS in de hand tegen elke versoepeling van het intellectueel eigendomsrecht zullen verzetten en pogingen om technologische innovaties van derden in wetgeving in te bedden, zullen ondermijnen met schadeclaims. (Eli Lilly deed eerder iets vergelijkbaars met nieuwe medicijnwetgeving in Canada, die de looptijd van patenten verkortte.) Dit alles met een beroep op hun eigen toekomstige inkomensderving.

Winst is kennelijk heilig verklaard.

Zelfs zo heilig dat volgens ISDS buitenlandse bedrijven onze nationale milieu- energie-, voedsel- of medicijnwetgeving mogen aanvechten indien zij menen dat dit beleid schade toebrengt aan hun rechten, oftewel afdoet aan hun kansen om winst te maken. Maar is het kenmerk van ondernemen nu niet dat je risico’s neemt, dat je er rekening mee moet houden dat beleid en opinies kunnen veranderen? Je kunt toch niet botweg eisen dat een investering zichzelf altijd uitbetaalt?"

Lees de brochure Feiten of fabels - 7 claims over TTIP

Tot en met 13 juli kunt u nog uw commentaar inleveren bij de EU.

Ook hier of hier.