Heel goed, dank u. Daarom wordt er gezwegen over IJsland nu.
DailyKos: "As one European country after another fails or risks failing, imperiling the Euro, with repercussions for the entire world, the last thing the powers that be want is for Iceland to become an example.
Here's why:
Five years of a pure neo-liberal regime had made Iceland, (population 320 thousand, no army), one of the richest countries in the world. In 2003 all the country’s banks were privatized, and in an effort to attract foreign investors, they offered on-line banking whose minimal costs allowed them to offer relatively high rates of return. The accounts, called IceSave, attracted many English and Dutch small investors. But as investments grew, so did the banks’ foreign debt. In 2003 Iceland’s debt was equal to 200 times its GNP, but in 2007, it was 900 percent. The 2008 world financial crisis was the coup de grace. The three main Icelandic banks, Landsbanki, Kaupthing and Glitnir, went belly up and were nationalized, while the Kroner lost 85% of its value with respect to the Euro. At the end of the year Iceland declared bankruptcy.
Contrary to what could be expected, the crisis resulted in Icelanders recovering their sovereign rights, through a process of direct participatory democracy that eventually led to a new Constitution. But only after much pain.
Geir Haarde, the Prime Minister of a Social Democratic coalition government, negotiated a two million one hundred thousand dollar loan, to which the Nordic countries added another two and a half million. But the foreign financial community pressured Iceland to impose drastic measures. The FMI and the European Union wanted to take over its debt, claiming this was the only way for the country to pay back Holland and Great Britain, who had promised to reimburse their citizens.
Protests and riots continued, eventually forcing the government to resign. Elections were brought forward to April 2009, resulting in a left-wing coalition which condemned the neoliberal economic system, but immediately gave in to its demands that Iceland pay off a total of three and a half million Euros. This required each Icelandic citizen to pay 100 Euros a month (or about $130) for fifteen years, at 5.5% interest, to pay off a debt incurred by private parties vis a vis other private parties. It was the straw that broke the reindeer’s back.
What happened next was extraordinary. The belief that citizens had to pay for the mistakes of a financial monopoly, that an entire nation must be taxed to pay off private debts was shattered, transforming the relationship between citizens and their political institutions and eventually driving Iceland’s leaders to the side of their constituents. The Head of State, Olafur Ragnar Grimsson, refused to ratify the law that would have made Iceland’s citizens responsible for its bankers’ debts, and accepted calls for a referendum.
Of course the international community only increased the pressure on Iceland. Great Britain and Holland threatened dire reprisals that would isolate the country. As Icelanders went to vote, foreign bankers threatened to block any aid from the IMF. The British government threatened to freeze Icelander savings and checking accounts. As Grimsson said: “We were told that if we refused the international community’s conditions, we would become the Cuba of the North. But if we had accepted, we would have become the Haiti of the North.” (How many times have I written that when Cubans see the dire state of their neighbor, Haiti, they count themselves lucky.)
In the March 2010 referendum, 93% voted against repayment of the debt. The IMF immediately froze its loan. But the revolution (though not televised in the United States), would not be intimidated. With the support of a furious citizenry, the government launched civil and penal investigations into those responsible for the financial crisis. Interpol put out an international arrest warrant for the ex-president of Kaupthing, Sigurdur Einarsson, as the other bankers implicated in the crash fled the country.
But Icelanders didn't stop there: they decided to draft a new constitution that would free the country from the exaggerated power of international finance and virtual money.
To write the new constitution, the people of Iceland elected twenty-five citizens from among 522 adults not belonging to any political party but recommended by at least thirty citizens. This document was not the work of a handful of politicians, but was written on the internet. The constituent’s meetings are streamed on-line, and citizens can send their comments and suggestions, witnessing the document as it takes shape. The constitution that eventually emerges from this participatory democratic process will be submitted to parliament for approval after the next elections.
Today, that country is recovering from its financial collapse in ways just the opposite of those generally considered unavoidable, as confirmed yesterday by the new head of the IMF, Christine Lagarde to Fareed Zakaria. The people of Greece have been told that the privatization of their public sector is the only solution. And those of Italy, Spain and Portugal are facing the same threat.
They should look to Iceland. Refusing to bow to foreign interests, that small country stated loud and clear that the people are sovereign.
That’s why it is not in the news anymore."
Privatisering is niet de oplossing, het is juist het probleem. Want als bijvoorbeeld Griekenland door privatisering (wat inhoudt verkoop voor een belachelijk laag bedrag aan buitenlandse 'investeerders') al zijn bezittingen verliest dan kan het onmogelijk nog geld genereren om Griekenland op de been te houden en zelfs om alle schulden terug te betalen. Met andere woorden, Griekenland wordt een derde wereldland. Er is maar één weg: weigeren geld terug te betalen voor leningen die in wezen zijn verstrekt door banken die dat geld niet eens hadden. Het zijn dus oneerlijke, frauduleuze leningen.
Een belasting op financiële transacties wordt door Engeland (en ook Nederland) tegengehouden. Dan weet je al welke landen profiteren van de ellende (de hoge rente die landen als Griekenland moeten betalen) in de wereld. Dit systeem van steeds hogere rentes is bewust georganiseerd om bedrijven en landen over te nemen ten koste van de welvaart van de burgers. Het is in feite een neoliberale coup, een shock therapie zoals we al eerder hebben meegemaakt bijvoorbeeld in Chili.
Het is hoog tijd voor een grondige herziening van het bestaande criminele financiële systeem, waarin schulden vervangen worden door steeds hogere schulden. Misschien zal het noodzakelijk zijn alle Europese banken te nationaliseren en te hervormen. In elk geval moet het casino-gedeelte van de banken gescheiden worden van het reële geldciruit (waaronder sparen van burgers). Banksters moeten worden opgespoord en indien ze schuldig zijn aan het ruïneren van landen veroordeeld worden voor landverraad en schade aan de economie. En credit rating bedrijven als Standard and Poors en Moody's moeten met de grond gelijk gemaakt worden. Want elke bank is per definitie insolvabel, want zij lenen geld uit dat zij niet in bezit hebben. Dus de credit rating van elke bank zou B of BB moeten zijn. Bovendien worden de gigantische winsten die ze maken niet gebruikt om reserves aan te vullen maar meteen uitgekeerd aan directeuren en dealers, terwijl de banken zelf voortdurend aankloppen voor staatssteun en dus de belastingbetaler zwaar belasten.
GlobalEuropeAnticipationBulletin: "Credit rating agency Moody's has downgraded 12 British financial institutions, including Lloyds and Royal Bank of Scotland, claiming the government has become less inclined to step in when banks get into trouble."
Wanneer gaan de apocalyptici bij Moody's alle Amerikaanse banken downgraden?
Stéphane Hessel (Frans verzetsstrijder, politicus, 93 jaar): "Men durft ons te vertellen dat de Staat de kosten van de sociale zekerheid niet meer kan verzekeren. Maar hoe kan de Staat nu te weinig geld hebben om zijn verwezenlijkingen te onderhouden en voort te zetten als de productie van rijkdommen aanzienlijk is gestegen sinds de Bevrijding, een tijd waarin Europa geruïneerd was? Zoniet, omdat de macht van het geld, zozeer bestreden door het Verzet, nooit groter, onbeschaamder, egoïstischer is geweest, met zijn eigen lakeien tot in de hoogste kringen van de Staat. De nu geprivatiseerde banken zijn eerder bezorgd om hun dividenden en de zeer hoge salarissen van hun leiding, dan om het algemeen belang. De kloof tussen arm en rijk is nooit zo groot geweest en de run op geld, de concurrentie, zozeer bevorderd.
Het motief van het Verzet was verontwaardiging.
Ik wens u allen, elk van u, uw motief tot verontwaardiging. Dit is belangrijk. Als iets je verontwaardigt zoals ik verontwaardigd was door het nazisme, wordt je militant, sterk en betrokken. Men voegt zich in de stroom van de geschiedenis en de grote stroom van de geschiedenis moet zich een weg zoeken met de hulp van iedereen. En die stroom gaat naar meer rechtvaardigheid, meer vrijheid, maar niet die onbeperkte vrijheid van de vos in het kippenhok. Die rechten, vastgelegd in de Universele Verklaring van 1948, zijn universeel. Indien iemand die rechten niet heeft, beklaag hem en help hem ze te verkrijgen."
Dat bovenstaand pamflet in de Nederlandse media werd afgekraakt (in naam van wat eigenlijk, van een echte revolutie? - laat me niet lachen!), door de Groene Amsterdammer onder andere met het argument dat deze man 93 jaar oud is en dus zijn mond moet houden, toont enkel aan hoe reactionnair, discriminerend en asociaal Nederland is geworden. De Nederlandse media staan vrijwel altijd aan de foute kant eenvoudigweg omdat de Nederlandse politiek meestal aan de foute kant staat en men in Nederland gelijkgeschakeld is (want anders verkoopt je blad niet). In Nederland verontwaardigt men zich enkel over verontwaardiging. Nederland heeft boter op zijn hoofd. Niet voor niets weigert ook Nederland een belasting op financiële transacties in te voeren; want dat zou schadelijk zijn voor de Nederlandse dealers op de geldmarkt.