Net verschenen is een vertaling (een Engelse en Duitse voorlopig) van een verhaal van Haruki Murakami dat hij schreef in 2008. Hij blijft verbazen. En dat is maar goed ook. Daarvoor lees je Murakami. Zijn roman die dit jaar verscheen – zijn romans verschijnen meestal in vertaling eerst in Nederland en Jacques Westerhoven is een uitmuntend vertaler – De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren was nogal verschillend van sfeer van zijn eerdere boeken. De Nederlandse uitgave is ook een beetje bijzonder; het omslag met de titel in het Nederlands volgt de Japanse drukwijze, hun voorkant is onze achterkant. Ik mag graag een mooi gedrukt boek in handen hebben. En dat is dit zeker.
De kleurloze Tsukuru Tazaki is anders dan zijn vorige boeken. Even uitleggen. Murakami lijdt aan zijn Japanse identiteit. Dat kun je merken aan zijn hang naar alles wat westers is, muziek, gerechten; zijn boeken wemelen van de referenties naar westerse muziek. Er is zelfs een Japans boek uitgegeven met een discografie van alle muziek die vermeld is in zijn boeken. Maar de inhoud is door en door Japans. Japan drukt op hem. Kafka dringt zich op. Hij heeft ook een roman geschreven getiteld Kafka op het strand. Zijn boeken hebben vaak een dramatisch en onheilspellend karakter. Met De kleurloze Tsukuru heeft Murakami zijn grote voorbeeld F. Scott Fitzgerald (die hij ook vertaalde) ingehaald. Hij kan het, op de westerse manier een boek schrijven. Dit boek behoort daarmee tot de wereldliteratuur. Maar het is geen echte Murakami, althans dat vind ik. De magisch realistische en drukkende sfeer die zijn andere werk zo kenmerkt, zo pakkend maakt is aan het verdwijnen. Murakami is zich aan de last van zijn Japanse cultuur aan het ontrukken. Maar het is en blijft een sterk boek. En eigenlijk is mijn gevoel hierover een beetje overtrokken. Mijn verwachtingen hebben een kleine deuk opgelopen, vandaar.
De nieuwste Murakami is er al in verschillende talen, maar vreemd genoeg nog niet in het Nederlands. Het is een klein boekje met veel illustraties. De Engelse vertaling heeft de mooiste illustraties, die ook zeer goed passen bij het verhaal dat zich afspeelt in een bibliotheek. De Amerikaanse uitgave (dezelfde vertaler trouwens) is minder leuk. De Duitse vertaling is ook prachtig geïllustreerd. In het Japans is dit verhaal nu weer uitgegeven met dezelfde illustraties. Ik ben benieuwd wat de Fransen zullen doen, en hoe de Nederlandse vertaling eruit zal zien.
Nu we het toch over boeken hebben, ik mag graag een detective, of een thriller lezen. Maar je krijgt al gauw genoeg van de Jo Nesbo's met hun overdadige geweld. Als de aantrekkingskracht van een boek gebaseerd is op een overdaad aan geweld, dan houdt het voor mij op. Kan best spannend zijn, maar overdaad schaadt. Geef mij maar een leuke culinaire Krimi, van Tom Hillenbrand bijvoorbeeld. Hardstikke leuk en ontspannend.