SOMO: "Trots meldde DNB in een persbericht op 9-8 j.l. dat Nederland de wereldranglijst van het IMF voor buitenlandse directe investeringen aanvoert. De totale inkomende directe investeringen bedroegen maar liefst 3.000 miljard dollar en de uitgaande investeringen bedroegen 3.700 miljard dollar in 2009, omgerekend 377% en 465% van het BNP. De VS, een land met een nationaal inkomen van ruim 14.000 miljard dollar, stond op de tweede plek met inkomende en uitgaande directe investeringen van respectievelijk 2.300 miljard dollar en 3.500 miljard dollar, oftewel 16% en 25% van het BNP in 2009. De verhouding tussen BNP en buitenlandse directe investeringen is in Nederland dus 20 keer groter dan die van de VS.
Dit is geen reden voor trots, maar zou vooral in tijden van financiële instabiliteit kritische vragen bij DNB moeten oproepen. Het is overigens ook geen nieuws. Het IMF en de Bank voor Internationale Betalingen, de centrale bank voor centrale banken, hebben ook lijstjes van andere wereldwijde kapitaalstromen. In de top tien van grootste inkomende en uitgaande portfolio investeringen en interbancaire leningen scoren landen als Nederland, Zwitserland, de Kaaimaneilanden, Ierland en Luxemburg, altijd hoge ogen. Volgens het IMF zijn buitensporige financiële stromen een maat voor het zijn van een “offshore financial center”, een term die benadrukt dat de financiële stromen met niet ingezetenen vele malen groter is dan de nationale economie zou rechtvaardigen. Deze kleine economieën met gigantische financiële waterhoofden, zijn schakels in een keten van financiële centra die multinationale ondernemingen, banken en hedge funds in staat stellen om onvoorstelbare kapitaalstromen de wereld rond te pompen. Deze financiële stromen hebben geen relatie met enige reële economische activiteiten in het land waar ze in de boeken komen. De inkomende en uitgaande financiële stromen vinden grotendeel plaats in lege hulzen, beter bekend als ‘brievenbusondernemingen. Nederland heeft er naar schatting een slordige 20.000. Het belangrijkste doel hiervan is het ontwijken van belastingsverplichtingen en het omzeilen van regulering.
DNB zou juist kritische vragen moeten stellen over de fiscale en regulatieve vrijplaats die door een klein leger van 15.000 fiscalisten, notarissen en juristen is opgebouwd op de Amsterdamse Zuidas. Tegenover belastingopbrengsten van een miljard euro in Nederland, staat een veelheid aan belastinginkomsten die elders verloren gaat."
Globalternatives: "Hoe is de situatie nu? De kapitalen zijn zeer vrij. De mensen met geld in principe ook; velen zijn er echter de slaaf van …. De burgers, die zich materieel niet veel zorgen hoeven te maken, hebben dus relatief veel vrijheid en vrijheden. Daarmee is het zelfs totaal uit de hand gelopen. Wat we ons denken te kunnen veroorloven ten opzichte van de natuur, onze naasten en ons nageslacht - we realiseren ons niet hoe fout en dom we bezig zijn. Ja, het is vooral onintelligent. En we worden dom gehouden door reclame, de meeste programma's op TV en radio en waarschijnlijk ook door het hele onderwijs. Dat laatste kan het ook niet helpen, moet ons immers klaarmaken voor de maatschappij, en daarin is geen ruimte voor echt vooruit kijken. Onze hele officiële cultuur ronkt van de vrijheid. Maar vaak is er sprake van pseudovrijheid. "Wat wil je worden?" vragen we onze kinderen. Vrijheid? De maatschappij doet geen beroep meer op hen, heeft een groot deel van hen eigenlijk niet echt nodig, weet er geen weg mee. We zijn met teveel.
Het is het afwentelen door het bedrijfsleven van talloze kosten - privatisering van de winsten, socialisering van de lasten - dat van de overheid zo'n grote overhead heeft gemaakt. Hetgeen vervolgens door hetzelfde bedrijfsleven voortdurend bekritiseerd wordt. En bij de individuele burgers houdt de verantwoordelijkheid meestal op als zij de voordeur uitgaan.
De overheid, inclusief de wetgeving, is bedoeld als ons gezamenlijk, door ons zelf gemaakt, instrument om ons in het gareel te houden, ons aan onze verplichtingen jegens de publieke zaak te herinneren en om de dingen te doen die we alleen niet kunnen. De overheid als ons collectieve geweten en gedragscode, vergelijkbaar met de afspraken die binnen een gezin of op een werkvloer gemaakt worden."