Vanmorgen werd ik wakker met een droom nog in mijn hoofd. Soms heb je van die dromen die iets samenvatten voor je. Misschien was het de kersttijd, de gebeurtenissen van de laatste dagen zoals het overlijden van Marcus Bakker en Schillebeeckx, en andere dingen die al langer in je binnenste smeulen, maar deze droom maakte wat wakker, om een rammelende vergelijking te gebruiken. Ik verzin niets. Ik droomde dat ik terug reisde naar het huis waar ik ben opgegroeid. Tot ik mij in mijn droom realiseerde dat dat huis nu door vreemde mensen bewoond werd en dat ik daar niet welkom was. Mijn ouders zijn allebei al overleden. Dus ergens strandde ik in mijn droom, in een stad met welwillende mensen, maar niet mijn familie. Een ontnuchterende droom.
De hoofdpersoon in het boek is George Webber, een schrijver die het leven wil zien en beschrijven zoals het is, wat hem in de problemen brengt. Hij beschrijft zijn geboortestad, en na publikatie van zijn boek krijgt hij zelfs doodsbedreigingen van stadgenoten die de naakte waarheid niet onder ogen willen zien. Webber realiseert zich dat mensen doodsbang zijn voor de waarheid. Wij zijn in de grote depressie van de jaren 1920/1940, de illusie van welvaart, de grote financiële crash van 1929, de bubbel in huizenprijzen en het barsten van de bubbel. Er is veel gelijkenis met onze huidige tijd dus.
"You can't go back home to your family, back home to your childhood, back home to romantic love, back home to a young man's dreams of glory and of fame, back home to exile, to escape to Europe and some foreign land, back home to lyricism, to singing just for singing's sake, back home to aestheticism, to one's youthful idea of 'the artist' and the all-sufficiency of 'art' and 'beauty' and 'love', back home to the ivory tower, back home to places in the country, to the cottage in Bermuda, away from all the strife and conflict of the world, back home to the father you have lost and have been looking for, back home to someone who can help you, save you, ease the burden for you, back home to the old forms and systems of things which once seemed everlasting but which are changing all the time — back home to the escapes of Time and Memory."
En ik moest aan Bakker en Schillebeeckx denken, beiden kanjers in een verleden tijd. You can't go home again. Maar oude tijden en gedachten leven voort. Op het NOS journaal werd zuur gemeld dat Bakker geen afstand had genomen van de wandaden van de Sovjet ideologie. De heersende ideologie moet tenslotte altijd bevestigd worden. Het klonk zeer cynisch uit de mond van een lakei van een staatsomroep die altijd meeloopt met de ascociale en militaristische parolen van de dag. Terwijl Bakker geen enkele wandaad aangewreven kan worden, kunnen onze regeringsleiders tot de dag van vandaag verantwoordelijk gesteld worden voor wandaden of collaboratie met wandaden. Nog steeds is geen officieel excuus uitgesproken voor de 'politionele acties' in Indonesië, nog steeds loopt Nederland als een schoothondje achter bullebak VS aan en doet mee met illegale oorlogen of keurt ze goed. Hypocrisie en dubbele moraal heersen onverminderd. Om een baantje te krijgen bij de NATO worden stilzwijgend de folterpraktijken van de VS met de mantel der liefde bedekt. En onze gelijkgeschakelde pers huilt mee met de wolven van handel en oorlog. De oude vijanden, ook al hebben ze hun ideologieën omgewisseld, blijven oude vijanden. Men wil terug naar de 'goede' oude tijden. De goede oude tijden van liberalisme, kolonialisme en uitbuiting.
Nederland als slechte DDR kloon
Nederland is meestal de eerste om de landen van het voormalige oostblok aan te klagen voor schendingen, maar schendt zelf alles wat mogelijk is zolang het zich maar achter Grote Broer kan verschuilen. Het aftappen van burgers is nergens zo uitgebreid als in Nederland. Het niveau van bespionering overtreft dat van de vroegere DDR. Het enige verschil is dat de DDR geen werkloosheid kende en geen oorlogen voerde. De voormalige vijand is nog steeds onze huidige vijand. Oude mythes worden nog steeds gepropageerd. Dat het westers kapitalisme intussen – en nog steeds – het meeste slachtoffers heeft gemaakt mag de pret niet drukken. Het gaat om de herinvoering van de liberale politiek van overheersing. Lees De Schokdoctrine van Naomi Klein.
De VOC mentaliteit tiert nog welig. Sommige elementen in onze regering willen doorvechten in Afghanistan. Balkenende heeft het parlement misleid over Irak. Het is triest.
Venezuelanalysis: "“The islands of Aruba and Curacao, both of which belong to the Kingdom of the Netherlands, have permitted the installation of United States military equipment on their soil, placing Venezuela under the watch of the United States,” Chavez explained. “It would be good for Europe to know that the North American empire is arming these islands Aruba and Curacao to the teeth, filling them with war planes, war ships, and CIA spies.”"
Nederland is in denial, in een fase van ontkenning. Er is niets geleerd, men gaat door op de oude voet. Controle en militarisme nemen toe, een teken dat het systeem zichzelf niet meer vrij in stand kan houden. En omdat dit een globale wereld is, geldt hetzelfde in de meeste andere landen.
Waar Wolfe al voor waarschuwde – haat, geweld, hebzucht, armoede – is gewoon doorgegaan en onze 'leiders' of moet ik zeggen volksmenners zijn al weer bezig met het opbouwen van nieuwe bubbels. Men heeft niet geleerd van de geschiedenis en men wil ook niets leren. De oude wereld moet terug, vinden ze. De ontkenning van de oorzaken van de financiële crisis en de weigering om enige verandering aan te brengen in politiek of maatschappij denderen als een Moloch voort.
De Nazi-ideologie zet zich nu voort in de Blut und Boden ideologie van de Zionisten in Israël.
Guardian: "Israel has admitted pathologists harvested organs from dead Palestinians, and others, without the consent of their families – a practice it said ended in the 1990s – it emerged at the weekend."
Voor $100 kunt u een stukje Israël kopen. Red Galilea! Waarvan? Ethnische zuivering is weer salonfähig.
De geschiedenis herhaalt zich met kleine maar betekenisvolle verschillen. Het principe blijft hetzelfde, alleen de plaats of bevolkingsgroep verandert. Ieder lijkt terug naar huis te willen, het mythische 'thuis'. De immigrant die zich niet thuis voelt in Nederland en daarom maar trapt tegen alles wat hem vreemd lijkt, de Nederlander die zich thuis niet meer thuis voelt daardoor, de kapitalistische ideologie die net gigantisch gefaald heeft, allemaal willen ze back to base, terug naar huis, with a vengeance. Tegen beter weten in. Chassez le naturel, il revient au galop.
You Can't Go Home Again, Chapter 48 - Credo:
"I believe that we are lost here in America, but I believe we shall be found...
I think the life which we have fashioned in America, and which has fashioned us – the forms we made, the cells that grew, the honeycomb that was created – was self-destructive in its nature, and must be destroyed...
I think the enemy is here before us with a thousand faces, but I think we know that all his faces wear one mask. I think the enemy is single selfishness and compulsive greed...
For, although he has a thousand familiar and convenient faces, his own true face is old as Hell.
Look about you and see what he has done."
Kerstdag is altijd al een droevige dag geweest als je er stil bij staat. You can't go home again. Het is een trieste waarheid. De realisatie daarvan is noodzakelijk om weer verder te kunnen. Vrolijk kerstfeest toch, ondanks alle hypocriete officiële kerstboodschappen.