Het wordt dit keer een blogpost met een hoog Dominee-Gremdaatgehalte. ‘Bekend bij de politie’. Kent u die uitdrukking? De media staan er vol mee. Het is ongelooflijk hoeveel mensen er bekend zijn bij de politie. Dat lijkt geruststellend, maar is het dat wel? Deze uitdrukking lezen of horen we meestal als er al wat gebeurd is, meestal een dooie. In de getroffen buurt is het dan gebruikelijk om Miep en Bram te interviewen en die vertellen dan wat een goeie jongen het toch was geweest. Jawel, hij liep midden in de nacht nog rond in de stad, maar het was een goeie jongen. Altijd een vriendelijk woord voor je. Had altijd wat leuke artikelen in de verkoop. We wisten dat hij met zijn uitkering fraudeerde/wat aan de rand van de wet rommelde/wat kwajongensstreken had, maar dat was allemaal goed bedoeld. Hij was echt een goeie jongen.
Vooral niet moeilijk doen om wat kleine criminaliteit, want tja, die mensen hebben het ook moeilijk, zij zijn niet erg intelligent, hebben een kort lontje, zijn agressief en kunnen gevaarlijk zijn als je er iets van zegt, het zijn net kinderen en je weet, als kinderen met vuur willen spelen dan moet je ze gewoon hun gang laten gaan. Want anders gooien ze bij jou een bommetje het raam in of erger nog. Maar het zijn hardstikke goeie jongens. Goed, ze zijn gewapend, maar dat is om zich te beschermen. Het is een harde wereld, meneer. Nee, we zeggen er verder niets van. Het was een goeie jongen. Ja, er waren geruchten en mensen die zijn manier van leven afkeurden, maar dat zijn gewoon vuile racisten. Die jongens hebben hun eigen cultuur en die is wat ruwer, moet kunnen toch, niet dan? Het zijn kinderen en zo moet je ze ook behandelen, ze zijn niet verantwoordelijk voor hun daden. En voor je het weet, heb je zelf een kogel tussen je ribben. Dus, meneer, het was een hardstikke goeie jongen. Een goeie bekende van de politie. Ik ga meteen een bloemetje neerleggen.
