Apple’s Music app is net uit. Het is geïntegreerd in de nieuwste versie van iTunes, maar op de iPad is het een gewoon een app. Dus even uitkijken, want voor je het weet staan je 100 GB muziek van je computer op de iCloud (waar je dan ook weer voor de extra ingenomen ruimte moet betalen). Maar drie maanden gratis en daarna per maand € 9,99 is niet bijzonder duur, als je regelmatig nieuwe muziek wil beluisteren. Uitproberen gedurende drie maanden kan geen kwaad.
De eerste klachten verschijnen al in de commentaren op het internet: wie zijn iTunes bibliotheek naar de iCloud verhuist kan te maken krijgen met verdwijnende of veranderende bestanden. Niet doen dus. Je Apple muziek op je iPad kun je beperken tot je aankopen bij Apple (de rest staat op je iMac), die staan sowieso ook al op de servers van Apple. Tenminste zo heb ik het voorlopig uitgedokterd. Als je op de iMac de muziek van Music wil beluisteren, dan zoek je die gewoon op met de zoekmodule en dan verschijnt die weer. De zoektermen blijven behouden.
Gisteren had ik een voorstelling bekeken van de Berliner Philharmoniker en die was werkelijk prachtig. Barbara Hannigan en Simon Rattle met Façade van William Walton. Om en om reciteerden ze een gedicht en dirigeerden ze het kamerorkest. Bijzonder. Voor mij een openbaring zelfs. Ik was er zeer van onder de indruk. Dus ik ging meteen kijken waar ik de cd kon kopen. Op iTunes heb ik even een aantal uitvoeringen vergeleken. Deze leek mij nog het mooist en volledigst. En als je dan toch Music op je iPad hebt staan, waarom dan niet even de proef nemen met dit appje? Het lukte meteen om de hele cd op mijn iPad te krijgen. Afspelen via een bluetooth adapter op mijn stereo-installatie en weer heb ik genoten van deze wonderlijke muziek.
Om de gedichten van Sitwell (door Walton op muziek gezet) ten volle te genieten, heb ik de dichtbundel van Edith Sitwell (Dame Commander of the Most Excellent Order of the British Empire) ook maar besteld. Façade bevat parodieën op de maatschappij, satires, hekeldichten. Een must voor elk sociaal en levend mens.
Alleen al de titels van de gedichten/stukken zijn boeiend. ‘Long steel grass’ bijvoorbeeld. Dan denk ik meteen aan 'gewapend gras’, een term die ons Dagelijks bestuur ook af en toe gebruikt. Gierende waanzin. Men bestaat het om zelfs van gras, een gewas dat normaal uit zichzelf groeit, nog een probleem te maken. Het Gaasperpark belegd met ‘gewapend gras’ of lang stalen gras, zou ideaal zijn voor festivals als Amsterdam Open Air, dat zeker. De kolder rijst de polder uit tegenwoordig. Daarom hieronder het stuk Long Steel Grass, dat begint vanaf minuut 5:14 in deze video. Maar het is de moeite waard om de hele video te beluisteren. Denk verder niet teveel na over de woorden. Het volstaat om de absurditeit te smaken en te voelen.
"...The Trumpet and the drum
And the martial cornet come
To make the people dumb..."
"It is about a couple of cats, do you see, having a love affair.” - Edith Sitwell
