In de troonrede lezen we (tenzij u meer van spektakel houdt en de uitzending op de tv bekeken heeft): "De ambitie is om per jaar gemiddeld 75.000 woningen te bouwen. Het spreekt vanzelf dat de problemen niet met één druk op de knop zijn op te lossen. Maar het is wel noodzakelijk het tij te keren.
Datzelfde geldt voor het klimaatbeleid. Net zoals deze generatie volgende generaties niet mag opzadelen met een onhoudbare staatsschuld, mogen we ook geen milieuschuld doorgeven. De realiteit is dat het klimaatbeleid raakt aan onze hele manier van wonen, werken en leven.”
Dat zijn mooie en wijze woorden. Met één druk op de knop, of even swipen of dubbelklikken zal het inderdaad niet lukken. Jammer genoeg lijken dat de enige bewegingen te zijn die nog aangeleerd worden in het onderwijs. Duitsland heeft de laatste vijf jaar zes miljoen boekkopers verloren, vooral jonge mensen. In Nederland koopt maar 7% van de jonge mensen tussen 24 en 29 jaar boeken.
Het tij keren wordt wel erg lastig als de ambities op gebied van wonen, werken en milieu elkaar tegenwerken. Meer bouwen, maar moet dat dan zo nodig in het groen? Meer werk maar waarom voor de productie van steeds meer consumptiegoederen die eigenlijk niet goed zijn voor ons?
Van alles wordt in onze maatschappij een spektakel gemaakt. Elke dag krijgen we op de tv meerdere spektakels te zien, misdaad, ongelukken, moord en brand, oorlogen, talentjachten, song festivals, en niet te vergeten de verkiezingsshows en troonredes. De introductie van nieuwe iPhones is altijd een spektakel. Wij amuseren ons intussen kapot. De kleuters krijgen er tegenwoordig al heel vroeg adhd van.
Amsterdammers protesteren steeds vaker tegen de hypes van de dag. De bouwwoede kent geen grenzen en steeds meer groen verdwijnt.
DeWereldMorgen: "De maatschappij die is gemoderniseerd tot het stadium van het geïntegreerd spectaculaire wordt gekenmerkt door het gecombineerde effect van vijf basistrekken, namelijk: voortdurende technologische vernieuwing; samensmelting van staat en economie; alomtegenwoordigheid van het geheim; het onware zonder tegenspraak; een altijddurend heden.”
Is het in deze maatschappij nog mogelijk om zelfstandig, soeverein als individu te denken of mee te denken of is meedenken enkel mogelijk binnen de kanalen van de consumptiemaatschappij? Guy Debord heeft daar al een hele tijd geleden pittige dingen over geschreven.
Vanmorgen keek ik nog even naar een stukje M op tv. Jelle Brandt Corstius was aan het woord naar aanleiding van zijn reportages uit ‘moeilijke’ landen waar veel mis is. Hij houdt van afzien en vond dat alle landen in de wereld moeilijk zijn, behalve West-Europa en Amerika. Dat is het huidige denkniveau van onze spektakelmakers. De rest van de wereld is kut, maar bij ons is alles tokidoki of zoiets. De zelfgenoegzaamheid van de oud-koloniale mentaliteit druipt eraf. En om dan Amerika - zeker in de periode van Trump - te vermelden als een land dat niet moeilijk is, tart elk voorstellingsvermogen. Hij bedoelt natuurlijk de VS - niet de moeilijke Zuid-Amerikaanse landen - waar een van zijn zussen woont. Nou dacht ik toch dat de VS het meest racistische en oorlogszuchtige land van de wereld is. Jelle had het ook even over het spektakel in verband met zijn verkrachting. Toch ook niet fraai.
Moeten we met dit soort mensen de oorlog winnen? Een kenmerk van de spektakelmaatschappij is dat door het mediageweld en de toespitsing daarin op alles wat spectaculair is, heel belangrijke kwesties zonder veel omhaal de doofput ingestopt kunnen worden en eigenlijk zo goed als geheim worden. Wat niet in de media staat, bestaat niet.
Zo is er onder andere op 2 juni 2018 een defensieverdrag gesloten tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van de Verenigde Staten van Amerika inzake de totstandkoming van een raamwerk voor samenwerking op het gebied van defensieaangelegenheden. Defensie houdt tegenwoordig niet op bij onze grenzen. Dat hebben we net gemerkt in de kwestie Syrië en dat geldt zeker niet voor de Verenigde Staten en al helemaal niet voor de huidige POTUS, Trump. Daar is weinig spektakel over geweest in onze media.
De samensmelting van staat en economie is ook zoiets. Hoever zijn we nog van de corporatieve staat van Mussolini? Feit is dat de rijken steeds rijker worden en de armen armer. Zelfs dat horen en zien we dagelijks op de tv. De progressieve media die hier en daar nog bestaan melden dit ook. Maar het valt in het niet bij de spektakels die dagelijks aan de beurt komen.
Maar ik wilde nog even terugkomen op het klimaatbeleid dat in de troonrede werd vermeld.
Al jaren vragen wetenschappers, ecologen, filosofen en journalisten om aandacht voor de groeiende problemen met ons milieu en klimaat. De ondertoon was meestal positief, in de zin van ‘met een goede inspanning redden we het wel”. Maar het wordt velen te gek.
Yves Paccalet heeft zo’n tien jaar geleden een pamflet geschreven, waarvan in 2013 een vermeerderde herdruk is verschenen. De titel: De mensheid zal verdwijnen, opgeruimd staat netjes!
Voor zover ik weet is daar nog geen Nederlandse vertaling van verschenen. Hij heeft heel veel boeken geschreven over natuur in de hele wereld.
Paccalet werkte samen met Jacques Cousteau, de bekende oceanografische onderzoeker. Paccalet is het beu om positief te blijven.
HIeronder een paar citaten:
‘De mensheid wil niets weten van de ramp die zij veroorzaakt en haar ondergang zal zijn.’
Oproepen om de natuur te beschermen worden door velen gezien als een aanklacht van schuld, wat hun welvaart zal aantasten.
Paccalet heeft het ook over ‘greenwashing’, als het gaat om politieke en economische belangen die met een laagje groene verf overgoten worden om de crisis te verhullen. Over de talrijke milieuconferenties zegt hij ‘Niets zeggen in twintig talen!’
‘Het zit me tot hier wat betreft deze "duurzame ontwikkeling" die leidt naar een globale ramp, en deze "groene economie" die evenveel vervuilt als de andere ook als ze niet de markt wil veroveren of niet wil ontsnappen aan belastingen.'
‘De mens noemt deze ravage "vooruitgang”. Hij vernietigt de natuur, en even vrolijk ook zijn medemensen, in naam van het Goede, het Schone, het Rechtvaardige of de Almachtige.’
Ik weet nog dat een van mijn geïmmigreerde buren mij meewarig aankeek toen ik hem vertelde dat er 101 bomen gekapt zouden worden in onze straat voor meer parkeerplekken, en zei ‘dat is de vooruitgang!’.
‘De Alzheimer-mensheid weet niet meer van het bestaan van de natuur.'
Daarom is de jonge generatie zo gebrand op festivals, om hun onschuld die ze weten te hebben verloren, het schuldgevoel dat onvermijdelijk is veroorzaakt door hun deelname aan de consumptiemaatschappij en de globale exploitatie van waren en geld, te vergeten, om de natuur verder uit te bannen, en duidelijk te maken dat zij heer en meester zijn van de natuur. Daarom zijn overheden driftig bezig om hen die ontsnapping, die verdoving aan te bieden. Dan blijven ze in de pas lopen. Het spektakel als LiveStyle, and fuck nature!
Wist je dat… ook de circulaire economie roofbouw pleegt op de Aarde?
Filosoof Lisa Doeland: “Recyclen is een manier om je geweten te sussen”