Op bovenstaande foto ziet u de gebouwen van de Raad van State. Links een stukje van het voormalige Paleis (wit), middenin het zittingsgebouw, en rechts het voormalige huis van Johan van Oldenbarnevelt. Deze gebouwen hebben een eeuwenoude geschiedenis die voor de ontwikkeling van Nederland van groot belang was. Gaande naar de Raad van State kies ik meestal de route via het Lange Voorhout. De naam Kneuterdijk verwijst naar een vogeltje, de kneu. Niet onsympathiek. De aantallen van de kneu zijn in Nederland de laatste vijftig jaar sterk achteruitgegaan, met meer dan de helft. Daarom staat de kneu op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels.
NieuweOogst: "De toekomst van het Programma Aanpak Stikstof (PAS) stond donderdag op het spel bij een zitting van de Raad van State. Ruim honderd belangstellenden, een volle zaal, woonden deze week de zitting in Den Haag bij.”
De Raad van State heeft een bijzonder grote rol voor de natuurbescherming in Nederland. Daar worden besluiten van overheden getoetst aan de rechtspraak, want besturen, overheidsinstanties, de politiek willen wel eens besluiten nemen die niet democratisch en juridisch onderbouwd zijn. De Raad van State dient daarbij als waakhond.
Het was donderdag dus zeer druk hier. Zozeer zelfs dat de koffiemachine het had laten afweten. Ook de zaak van de Stichting Natuurbescherming ZO tegen het college inzake Reggae Lake 2016 werd afgelopen donderdag behandeld. Van de kant van de festivalorganisatie en de vertegenwoordiger van Groengebied Amstelland was het een en al simplistisch positivisme: ‘alles was op zijn opperbest in de beste van alle mogelijke werelden’, men was op de hoogte van alle voorwaarden en die werden ook nageleefd. Niet dus, zoals ook in een evaluatie van het stadsdeel stond die na het evenement is opgesteld. Er waren overtredingen en wat erger was de vergunning werd pas maanden na het festival verleend, wat in strijd is met de Awb, de Algemene wet bestuursrecht, dé wet waar de Raad van State zich vooral mee bemoeit.
Het wordt voor de democratische rechtsstaat problematisch als de belangen van bedrijven zoals festivalorganisaties voorrang krijgen en de belangen van omwonenden en zelfs de beschermde status van een natuurgebied genegeerd worden. Het wordt alleen maar erger als daarvoor ook wetten en verordeningen overtreden worden. Dan komt ook de integriteit en de geloofwaardigheid van besturen en de politiek in het geding en in het gedrang. Dan kan sprake zijn van belangenverstrengeling. Het is de eerste en belangrijkste taak van een gemeente om de belangen te behartigen van de inwoners, en daar valt ook een gezonde en groene woonomgeving onder.
Als ook linkse en groene partijen zich lenen voor verdere commercialisering en privatisering van natuurgebieden dan verlaten zij daarmee hun eigen principes, hun eigen normen en waarden. Met andere woorden, een kwestie als deze is ook een lakmoesproef voor het vertrouwen dat politieke partijen verdienen in deze maatschappij. Deugen zij, of is het toch één pot nat?
De vertegenwoordiger van GGA was eigenlijk een werknemer van Recreatie Noord-Holland NV. Hij had zelfs geen machtiging van GGA meegebracht. Zoals we intussen weten gedraagt Recreatie Noord-Holland NV zich als een ondemocratisch bedrijf dat de omgeving van de Gaasperplas als deel van het NatuurNetwerk Nederland in Amsterdam Zuidoost beheert als een evenemententerrein, niet als een natuurgebied. De jurist van het stadsdeel die het college vertegenwoordigt moest weer herhaaldelijk aangemaand worden door de voorzitter om zichzelf niet te herhalen. Hij kwam een beetje over als een opwindpoppetje; sleutel even opdraaien en daar gaat ie. Hij kent het verschil niet tussen een stichting en een vereniging; en beweerde dat er op mijn weblog geen mogelijkheid is om een reactie in te sturen (kijk maar in de rechterkolom), alsof dat een doorslaggevend argument zou zijn. En voor de zoveelste keer in een rechtszaak bestond hij het om de status van het NNN, NatuurNetwerk Nederland, voor het hele gebied te betwijfelen. Het ergste is nog dat hij out of the blue met een nieuw argument aan kwam draven, namelijk … en gaat u hier nu toch even voor zitten … dat de Stichting niet ontvankelijk zou zijn. De voorzitter heeft hem nog gevraagd of hij zijn eis tot onontvankelijkverklaring wilde intrekken, maar hij was onvermurwbaar. Mijn buurvrouw was als natuurlijk persoon inzake het bezwaar voor het festival in 2018 wel ontvankelijk verklaard door het college, en tijdens alle voorgaande rechtszaken is de Stichting telkens (door het college) als ontvankelijk beschouwd; ikzelf ook als natuurlijk persoon, wat de jurist van Zuidoost voorheen ook voortdurend betwistte en wat door alle rechtbanken intussen ongegrond is verklaard. Waar is die man mee bezig? Een persoonlijke vendetta?
Dus de jurist die het college vertegenwoordigt moet zich wel erg in het nauw gevoeld hebben, en al te zeer begaan met enkel de belangen van festivalorganisatoren, om zijn toevlucht te nemen tot dit soort lage praktijken. Of het zit zo dat het college niet blij is met stichtingen die zich inzetten voor behoud en versterking van natuur en biodiversiteit en daarom bewust alle mogelijke trucs uit de kast wil halen. Dat zou mijns inziens een zeer donkere schaduw werpen op de nieuwe ‘groene en democratische’ coalitie, zowel (en vooral) in Zuidoost als in de gemeente Amsterdam. Door deze gang van zaken is mijn Stichting weer verplicht om in beroep te gaan tegen het besluit van het college om de stichting onontvankelijk te verklaren inzake Reggae Lake 2018. Zo doet het college mee aan het zinloos overbelasten van de rechtspraak. Zoals ik al liet doorschemeren, een groene en democratische coalitie doet zoiets niet.
De uitspraak komt binnen zes weken. U kunt intussen nog even wat geschiedenis lezen, over het gebouw en het leven van Johan van Oldenbarnevelt, die als advocaat van Holland, een zeer grote rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Nederland. De raadspensionaris woonde er van 1611 tot aan zijn dramatische terechtstelling in 1619.