Begin mei dit jaar werden in het Gaasperpark opnamen gemaakt voor de film Bowy is binnen. De film is gisteren vertoond op Nederland 2. Het is een zeer mooie film geworden. Beheerst, ja zelfs ingetogen opgenomen met een psychologische diepgang die je niet zo vaak meer aantreft in films. De film toont de happy-go-lucky jeugd van vandaag die zich graag begeeft naar muziekfestivals in open lucht. De vier vrienden in de film stoten al gauw op een werkelijkheid waar ze niet tegenop kunnen, waar ze niet bestand tegen zijn. Er gaan wat kleinigheden mis, ze vergeten hun portemonnee met de kaartjes, de twee meisjes keren terug om die op te halen in de auto, Bowy is al langer binnen op het festivalterrein, zijn vriend die in de wachtslang staat mag van de beveiliging niet binnen (zonder kaartje geen entree, ook niet op verzoek van Bowy) en wurmt zich in de drukte terug naar achteren, de meisjes gaan weer de entreeslang in die steeds drukker en bedrukkender wordt. In de toeloop voor de ingang gaat het mis, de ambulances komen erbij en een van de meisjes ... maar dat moet u zelf maar bekijken. De naam van het festival is Spalt, wat eigenlijk betekent 'splijten' of 'twist'.
Scene uit de film in het Gaasperpark
Klik voor site met filmpje
Ook te bekijken op Uitzending Gemist
De hoofdrolspelers vertegenwoordigen de moderne jeugd die in alle onschuld uit is op vertier. Sommige jonge festivalbezoekers hebben zelfs engelenvleugeltjes (mooi beeld want de dood speelt mee in de film). De jeugd gaat voor leut, hier en daar wat bier, wat drugs. De parkentourage staat voor het idyllische, de vreugde in wat groeit en bloeit. Maar de film toont duidelijk dat de werkelijkheid toch anders is. De bewaking is overheersend. Het festival is afgezet met zwarte doeken, niet alleen om te verhinderen dat het park onder de voet gelopen wordt, maar vooral om te verhinderen dat bezoekers zonder kaartje binnen kunnen. Het gaat de festivalorganisatie vooral om het geld. De omheining gaat steeds meer lijken op een gevangenis waar iedereen op mekaar is gedrukt en waar nauwelijks te ademen valt. Het loopt dan ook slecht af. Er is dus een groot verschil in de verwachtingen, in de stemming van de bezoekers en de werkelijkheid van een commercieel georganiseerd festival waarbij van idylle totaal geen sprake is. De vrienden in de film worden zelfs agressief als het niet loopt zoals gepland. Hun onschuld krijgt een flinke knak.
Muziekfestivals in de openlucht vereisen inzet van politie, brandweer, ambulances en beveiliging. Ze gaan altijd gepaard met drank- en drugsmisbruik, en je mag van geluk spreken als er niets ergs gebeurt. Maar er zijn altijd ongelukjes, jongeren die met een ambulance afgevoerd worden. Dat was ook zo tijdens Amsterdam Open Air. En er is ook altijd gehoorschade, die meestal geen aandacht krijgt. Kun je je voorstellen dat dezelfde beveiliging nodig is voor een concert in het Concertgebouw? Er zijn al vaker rampen gebeurd tijdens muziekfestivals in de openlucht. Daarna weerklinkt in de media de roep om maatregelen, en vooral de aanklacht tegen de burgemeesters en vergunningverleners want die hadden dat kunnen voorzien. Maar eigenlijk is het eigen aan dit soort vermakelijkheden waarbij de bezoekers langs hoge omheiningen gevoerd worden, op festivals, maar ook in voetbalstadiums, dat door toevalligheden of de stupiditeit van bezoekers zelf die tegen de stroom induwen of onpasselijk worden paniek kan ontstaan met zeer kwalijke gevolgen. De film had misschien ook een achteraf commentaar kunnen tonen van de vergunningverleners, die dan vertellen dat ondanks de goede organisatie het noodlot jammerlijk had toegeslagen maar dat hen niets te verwijten valt.
De organisatoren van gelijkaardige festivals verdienen hiermee grof geld. De gemeenten, stadsdelen en groengebieden menen er ook een centje uit te kunnen slaan. Ik kan deze film aanraden aan alle raadsleden van Zuidoost en de stad Amsterdam. Openluchtfestivals kunnen heel makkelijk ontaarden in een noodsituatie. Parken zijn niet ingericht voor megafeesten. Ik hoop in elk geval dat deze film niet profetisch zal uitwerken op mogelijke nieuwe mega-evenementen in het Gaasperpark. Men mag het geluk niet tarten. De organisatoren en vergunningverleners nemen in elk geval een groter risico met mega-evenementen (die per definitie in de openlucht plaatsvinden) dan met festivals in grote zalen.