De rechtszitting over de omgevingsvergunningen voor Amsterdam Open Air duurde vier en een half uur. Het ging over vier rechtszaken, waaronder mijn direct beroep. Mr. R.M.E. de Vries, jurist van het stadsdeelbestuur bestond het om met een nieuw argument te komen over de dwangsom waar nog een paar mensen recht op hebben. Toen de procedure op het stadsdeelkantoor nog liep heb ik dhr. de Vries opgebeld en gevraagd waarom hij die dwangsom nog niet wilde laten uitbetalen. Dat was vertelde hij omdat het bestuur die dwangsom pas uit wil betalen als de rechter een uitspraak heeft gedaan over mijn ontvankelijkheid. Daarna en als ik ontvankelijk was verklaard zou de dwangsom uitbetaald worden. Dat was de afspraak. Nu beweerde deze jurist met een nieuwe argumentatie dat mijn ingebrekestelling te laat zou zijn ingestuurd. Het heeft bij het stadsdeelkantoor geregend van ingebrekestellingen van mijn kant nadat het bestuur zelf jarenlang te laat was met besluiten. Dhr. de Vries ontkent dus nu de afspraak tegenover mij dat het bestuur de dwangsom zou uitbetalen. Dat betekent dat je ambtenaren als dhr. de Vries niet kunt vertrouwen en dat je gesprekken beter kunt opnemen voor het geval dat nodig is voor de rechtbank. Het is ongelooflijk dat een bestuur zich zo laat kennen. Een van de rechters vroeg waarom de Vries daar nu pas mee kwam. Dat is vrij duidelijk, omdat de Vries doorheeft dat zijn verzoek om mijn bezwaren onontvankelijk te laten verklaren niet zal slagen, dus zoekt hij naar een ander middel om er onderuit te komen. Het stadsdeelbestuur mag jarenlang juridische procedures vertragen en bemoeilijken en zelfs rechters misleiden, maar de burger wordt erop aangesproken als een ingebrekestelling zogezegd te laat zou zijn ingestuurd, wat overigens ook nog onjuist is. Het is voor de Vries en mevr. Dalgliesh een prestigekwestie, of gewoon om te pesten. Mevr. Dalgliesh verdient per jaar zo’n € 96.000; daar kunnen we toch een goede behartiging van de belangen van bewoners voor verwachten en zeker geen voortdurende tegenwerking.
Dit typeert weer de gang van zaken in dit stadsdeel. Voor mij is dit het zoveelste bewijs van onbehoorlijk bestuur. Daarom ben ik bijzonder blij dat de bestuurscommissies opgeheven worden. In elk geval werkte die in dit stadsdeel niet rechtmatig. De uiteindelijke verantwoordelijke is mevr. Dalgliesh, maar dhr. de Vries adviseert haar natuurlijk wel en heeft zijn eigen verantwoordelijkheid. Liegen hoort volgens mij niet tot het takenpakket van een ambtenaar, zeker niet als je jurist bent. Dhr. de Vries heeft het stadsdeelbestuur van Zuidoost juridisch weer behoorlijk op de kaart gezet van Zuidoost-Nergens-Anders-land.
De Vries betwistte ook de EHS tijdens de zitting, maar werd er door de rechter op gewezen dat de EHS/NNN geen discussiepunt meer is. Het Gaasperpark behoort tot de EHS, punt! Daarom vraag ik mij af of sommige ambtenaren waaronder mevr. Dalgliesh eigenlijk nog te handhaven zijn als ambtenaren in de komende nieuwe bestuursstructuur.
Duidelijk werd door het krampachtig stugge gedrag van de Vries dat Zuidoost (en in feite ook Amsterdam) nog steeds een wereldvreemd dorp is dat falende ideeën niet los kan laten, als de laatste Japanse soldaat die doorgaat met vechten voor de keizer (zonder kleren). Nellestein wordt momenteel heftig bewerkt, mensen worden onder druk gezet om toch maar weer alle parken in Zuidoost vol te plempen met festivals en reuring. Het Nelson Mandelapark ligt er weer desolaat bij na Kwaku. Mevr. Dalgliesh (en andere dinosauriërs in de Amsterdamse politiek) gaan stug door met het negeren van de EHS en willen nog steeds meer festivals en drukte in Zuidoost. Het ergste is dat de 16 miljoen die Amsterdam aan parken wil uitgeven, bedoeld zijn voor infrastructuur voor evenementen, niet voor groenbeheer, niet voor meer groen, niet voor meer parken of meer natuur. Er zal zelfs groen verdwijnen, bijvoorbeeld bij de ingang van het Gaasperpark, waar men een restaurant wil. Na het Bijlmerpark (Nelson Mandela zou zich schamen voor dit beleid) wil het huidige bestuur ook het Gaasperpark aan gort festivaliseren. En dat moeten we natuurlijk zelf betalen. Ik ben benieuwd welke politieke partijen zich aan dit falende beleid zullen verbinden. Zij zullen tijdens de verkiezingen wel afgerekend worden op hun gevoerde beleid en doelstellingen.
Het herstel van het park na elk festival duurt drie maanden, zei dhr. de Vries tijdens de rechtszitting. Daarmee bedoelt hij natuurlijk enkel het zichtbare herstel, niet het herstel van de bodem, de natuur en de terugkeer van de fauna. Maar dat betekent dus wel dat pas drie maanden na Amsterdam Open Air een ander evenement zou kunnen, dat is dan begin september. Daarmee heeft hij wel duidelijk gemaakt dat het huidige evenementenbeleid met uiteindelijk drie grote evenementen niet te handhaven is.
Amsterdam Open Air presenteert een idyllisch beeld van het festival, maar het tegendeel is waar. De core business van Air Events BV is het produceren van geluidsoverlast, het vernietigen van natuurgebieden en biodiversiteit en probeert daarmee steeds meer geld te verdienen. Groengebied Amstelland keurt de terreinen na afloop van de festivals dan goed als zijnde ‘hersteld’. AOA ontloopt zo de herstelkosten, waardoor GGA t.z.t. voor een gigantisch probleem zal komen te staan, namelijk het bekostigen van diepgaand herstel met eigen middelen, d.w.z. op kosten van de belastingbetaler.
Opvallend was ook de afwezigheid van de pers en daarbij miste ik in het bijzonder Patrick Meershoek (correspondent voor Zuidoost) van het Parool. Blijkbaar is men al zodanig onder druk gezet om festivals te promoten dat negatieve reclame niet verslagen mag worden. De Brezjnev-jaren van Nederland zijn begonnen.
De uitspraak is op 17 oktober, mogelijk eerder. Ik ben benieuwd.