Vanmorgen waren een aantal bomen langs de inrijroute van het Gaasperpark vanaf de Driemondweg voorzien van bescherming voor het Reggae Lake festival. Onderweg kwam mij een autootje tegemoet dat bij het bruggetje stopte. Ik zette mijn fiets aan de kant. Aan de twee organisatoren van het festival, want dat waren ze, vroeg ik of ze een omgevingsvergunning hadden. Dat werd beaamd, maar meteen daarna kreeg ik te horen dat ze het niet wisten; wat druk getokkel op hun mobieltjes, en dan werd mij verzekerd dat ze mij bericht zouden sturen. Na mijn uitleg over het verschil tussen een evenementenvergunning en een omgevingsvergunning leken ze nog onzekerder. Ik bewonder de handigheid van veel Surinamers om in één minuut twee tegenstrijdige dingen te beweren. Duidelijk was dat er geen omgevingsvergunning was, of dat ze het niet wisten, maar er werd me stellig verzekerd dat ze zich aan alle regels hielden. Een poltiebusje stopte achter hun auto. Aan de agenten heb ik de situatie even uitgelegd, dat ik hen gevraagd had om hun omgevingsvergunning en dat ze die niet hadden. “Goed zo”, vond oom agent. Maar ze wilden er wel even door.
Op de pagina van de bekendmakingen van Amsterdam staat vandaag geen omgevingsvergunning voor Reggae Lake vermeld. Ook geen besluit tot uitstel van verlening. De omgevingsvergunning is er dus niet. Het zoveelste fraaie staaltje van onbehoorlijk bestuur. Zuidoost Nergens Anders! Morgen begint dus weer een illegaal evenement in het Gaasperpark. Door het ontbreken van een omgevingsvergunning wordt de rechtspraak weer vakkundig uitgeschakeld en de democratische bezwarenprocedure weer een wassen neus. De regelgeving over vergunningen telt gewoon niet meer mee. Daarmee wordt ook de toetsing van de voorwaarden voor deze vergunning en de mogelijkheid om nog bezwaren en beschermende maatregelen op te nemen in de vergunning totaal weggevaagd. Een advies van de TAC is natuurlijk ook niet aanwezig.