Natuurbescherming ZO

Gisteren heb ik een paar uurtjes in het Gaasperpark gestruind. Ten eerste om te checken hoe het King Shiloh Soundsystem opgesteld was. Dat bleek (na klachten bij vorige afleveringen) nu wel volgens de voorschriften naar het oosten gericht te zijn. Mogelijk met een kleine overlap over de Gaasperplas heen. In principe horen luidsprekers volgens de BBT (Best Beschikbare Technieken) niet op de grond te staan. Er staat nu wel een plankier onder, maar of dat de zware bassen zal verhinderen om in de bodem het bodemleven en in het water de vissen te verstoren is twijfelachtig. Dat zou toch grondig onderzocht moeten worden.

Hieronder een korte positieve presentatie van het park op 20 augustus. De negatieve komt later. Beeldvullend bekijken, dan wordt het nog mooier.

Aan mevr. Forster had ik vorige jaren al gezegd dat vergeleken bij Amsterdam Open Air, dit festival wel een cultureel evenement genoemd kan worden, want er wordt accoustische muziek ten gehore gebracht en er wordt gezongen. AOA doet alles electronisch en heeft de muziek al ingeblikt klaarstaan; er wordt dan wat met knoppen heen en weer geschoven, en that’s it. De basdreunen van AOA zijn enkel te vergelijken met het geluid van naderend onheil, tsunami’s en aardbevingen. Dat is de kick van AOA. Nogal barbaars dus.
De jongens van King Shiloh hebben hun luidsprekers zelf in mekaar gezet, zij zijn Amsterdammers, dus zij horen zeker bij een festival als dit. Maar zij zijn wel de luidruchtigste deelnemers. We zullen zien hoe het geluid overkwam. Gisteren viel het in Gein eigenlijk wel mee, hoewel in het park zelf (in de buurt van de huizen en weiden met paarden langs de Provinciale weg) het geluid wel erg veel weg had van aanzwellend gedonder vanuit een verre horizon. Het geluid wordt dan volgens het Dance Music Manual wel erg ‘muddy’, modderig, als tonen en klanken niet meer hoorbaar zijn, maar een onbestemd geheel vormen.

In het Dance Music Manual van Rick Snoman (3rd edition, 2014) lezen we op pagina 415 over boosts and cuts:

“0 to 40 Hz : All those frequencies should be removed from the mix with a shelving filter. This will free the low-end energy of the speakers allowing them to replicate the music better.”
40 to 200 Hz: These frequencies are not commonly attenuated or boosted. If the mix appears to lack punch or depth, or appears to ‘boom’ then it is common practice to use mid-side compression to cure the problem rather than EQ boost.
100 to 400 Hz: This frequency range is often responsible for a ‘muddy’ sounding mix. If a mix exhibits a mushy or muddy response, it can be reduced with EQ cuts placed here.”

Dat betekent dat je onder 40 Hz bij hoge geluidsvolumes geen muziek, geen tonen meer hoort maar gedreun en trillingen. Die lage frequenties zijn dus nergens voor nodig. De frequenties van 100 tot 400 Hz zorgen voor een ‘muddy sounding mix’ (een modderig klinkende soundmix). Die zijn dus ook niet bijzonder gewenst voor een goede muziekbeleving. Het beperken van het geluidsvolume tussen 0 en 400 Hz is een reële mogelijkheid om geluidsoverlast drastisch te beperken.
De kick voor velen is juist dat modderige, als het wegzinken in een moeras, de overbelasting van de oren, de extreme ervaring.
Subwoofers zouden verboden moeten worden, want in woonwijken zorgen ze er enkel voor dat de buren die lange golven op hun bordje krijgen.
Je kunt tegenwoordig met een heel eenvoudige muziekinstallatie ook de ‘immersive sound’ van bijvoorbeeld de Berliner Philharmoniker beluisteren, alsof je in de zaal op de beste plek aanwezig bent. Het gaat hierbij om de zuivere weergave van klanken, niet om maximaal volume.

Het festival moeten verhuizen naar het Nelson Mandelapark. Dat is een evenemententerrein. Indien nodig zou daar een vast podium opgebouwd kunnen worden voor Reggae Lake en andere muzikale evenementen van kleine schaal. Ook Kwakoe zou daar gebruik van kunnen maken.

Het Gaasperpark en het hele NNN rond de Gaasperplas is in feite een doorlopend evenement met telkens nieuwe artiesten, de planten en dieren. De natuur in het park verandert voortdurend. Het park is een soort encyclopedie van planten en diertjes, die je vaak nog niet gezien hebt. Zoals de Groene rietcicade, een krekeltje dat nog geen centimeter lang is, maar zo mooi. Zie bovenstaande video.